Mycie elewacji- część 2

Wszystkie zabiegi mające na celu mycie budynków, mycie ścian, mycie murów i mycie elewacji potrzebują poświęcenia czasu, w trakcie którego należy zapoznać się z typem powierzchni, rodzajami zabrudzenia oraz relacjami zachodzącymi między nimi. Gdy sprawa dotyczy cegły i terakoty to wpływ warunków atmosferycznych na obie jednostki jest fundamentalną częścią zrozumienia całego procesu i może być wymagane zasięgnięcie wiedzy profesjonalisty. Pomimo, że oba te materiały są wypalanymi glinianymi jednostkami, to mają bardzo różne właściwości i wrażliwości w zakresie czyszczenia.

W obu przypadkach: -zabrudzenia atmosferyczne nie są rozpuszczalne w wodzie -czyszczenie ścierne jest szkodliwe i najlepiej go unikać -środki chemiczne przeznaczone do czyszczenia muszą być stosowane z odpowiednią intensywnością, starannie zastosowane, użyte w niedużym przedziale czasowym i spłukiwane pod odpowiednim ciśnieniem -czyszczenie tych materiałów może być wykonane bezpiecznie i skutecznie jeśli są spełnione odpowiednie warunki

Próbne czyszczenie "lokalne" w wybranym miejscu jest ważnym elementem układanki. Powinno być wykonane aby bezpiecznie dobrać metodę i natężenie. Próby powinny być na tyle dokładne aby móc spokojnie sprecyzować potrzebne nam środki.

Kluczowym czynnikiem w myciu ciśnieniowym są umiejętności i doświadczenie specjalisty- wykonawcy. Dotychczasowe doświadczenie powinno być przełożone na daną pracę. Punktem startowym jest zrozumienie materiału.

Cegły

Termin cegły opisuje opalane jednostki gliniane, które charakteryzują się oszałamiającą wariacją składników i własćiwości. Podczas gdy cegły są wykonane głównie z gliny ziemi i wypalane w piecach, to różnorodność rodzajów gliny, procesów wypalania i wytwarzania jest olbrzymia, przez co wpływa nie tylko na strukturę i kolor powierzchni, ale również ich wydajność i sposób w jaki reagują na czyszczenie.

Różnica w teksturze powierzchni i jej twardości nawet w jednej cegle może uniemożliwić mycie ścierne i zmusza do zmniejszenia ciśnienia, przy którym strumień wody moży być używany. Porowatość jest również bardzo ważna i wysoka chłonność może wyleiminować lub ściśle zdefiniować parametry systemu czyszczenia chemicznego.

Większość ceglanych elewacji jest podatna na uszkodzenia mechaniczne, stąd są bardzo wrażliwe na próby mycia ściernego. Niektóre z nich mają "skórę", płytką warstwę powierzchniową gęsto upakowanych cząstek, i ona nigdy nie moża zostać naruszona w trakcie mycia. Należy także zwrócić uwagę na zaprawę murarską użytą w trakcie budowy. Tradycyjne zaprawy murarskie, będące mieszanką wapna i piasku są zazwyczaj jeszcze bardziej miękkie od samych cegieł.

Metody czyszczenia

Każda metoda mycia elewacji lub mycia muru takiego typu z udziałem samej wody usunie tylko luźno przylegające zanieczyszczenia, o ile jest stosowane odpowiednio wysokie ciśnienie. Woda nie jest w stanie złamać krzemionkowych wiązań dzięki którym zabrudzenia przylegają do powierzchni. To samo odnosi się do niejonowych mydeł. Uszkodzenie może nastąpić jeśli np. szczotkowanie jest przeprowadzone za pomocą szczotki z włosia, które jest zbyt twarde i grube lub wykorzystywane zbyt intensywnie.

W przypadku starszych lub zabytkowych murach- ścierne systemy czyszczące są zazwyczaj nieodpowiednie z uwagi na charakter i właściwości muru, nawet wtedy, gdy jest wykonywane bardzo ostrożnie. To dlatego, że te metody nie są w stanie uporać się z wieloma odmianami zanieczyszczeń, które mogą występować w murze. Czyszczenie ścierne jest szczególnie nieodpowiednie do usuwania graffiti lub farby na murze.

Czyszczenie chemiczne jest ogólnie najbardziej odpowiednim podejściem, jako że jest ono w stanie uwzględnić różnice w fakturze, kondycji i twardości ściany no i bezdyskusyjnie jest najlepszą metodą usuwania farby. W przypadku silnego zabrudzenia, czyszczenie może obejmować zastosowanie alkalicznego odtłuszczacza, następnie środkiem zawierającym kwas fluorowodorowy, lub jeśli zabrudzenie jest lżejsze przy użyciu tylko tego drugiego środka. Cegły muszą przed tym zostać wsętpnie zwilżone, aby ograniczyć działanie środków czyszczących na powierzchnie. Dokładne płukanie ściany jest czynnością niezbędną w całym procesie, żeby nie powiedzieć krytyczną.

Chemikalia czyszczące w postaci tiksotropowego żelu lub okładu są preferowane do płynnych środków czyszczących, jako że ich grubsza konsystencja ogranicza absorpcję. Bazowane na glinie, alkaliczne okłady są skuteczne, szczególnie, gdy czas przebywania środka czyszczącego na powierzchni musi być dłuższy. Zaprawa murarska jest bardziej chłonna i miękka od otaczająych ją cegieł: siła środków chemicznych, długość ich kontaktu z czyszczoną powierzchnią, wilgotność i ciśnienie płukania wody muszą być utrzymywane na niskim poziomie aby uniknąć uszkodzenia zaprawy.

Okresy nasycenia związane z myciem wodą, czyszczeniem chemicznym lub mokrego mycia ściernego mogą doprowadzić do powstania wykwitów. Sole znajdujące się na cegle rozpuszczają się i nanoszą się na powierzchnię w procesie suszenia. Rozkwity powinny być odpowiednio szczotkowane na sucho lub odkurzone z powierzchni ściany, zapobiegając tym samym dalszemu ich rozprzestrzenianiu.

Terakota i fajans

Terakota i fajans są wypalanymi wyrobami glinianymi. Termin "teraktoa" zazwyczaj odnosi się do bloków i płyt z gładkimi powierzchniami glinianymi. "Fajans" zwykle oznacza obecność wypalanej glazury na odsłoniętej/ eksponowanej powierzchni.

Zabrudzenia i podatność na czyszczenie

Zarówno szkliwione jak i nieszkliwione powierzchnie terakoty ulegają zanieczyszczeniom w miejscach o zmożonej wilgotności. Zabrudzenia często są skoncentrowane na krawędziach bloków/ płyt w okolicach fugi/ zaprawy. Podobnie jak w przypadku murów, znaczna część zabrudzeń jest nierozpuszczalna w wodzie i nie może zostać usunięta za pomocą samej wody. Choć zabrudzenia mogą być intensywnego czarnego koloru, jest to zwykle bardzo cienka warstwa, jednak uporczywie przylegająca. Inkrustacje mogą gromadzić się w osłoniętych/ zabezpieczonych obszarach. Zanieczyszczenia mogą także zbierać się w obrębie drobnych pęknieć/ rys w powierzchni szkliwa.

Powierzchnie terakoty i fajansu są jednymi z tradycyjnych materiałów elewacyjnych, które można najszybciej uszkodzić czyszcząc je nieprawidłowo. Poważne problemy mogą spowodować: czyszczenie ścierne, kwasowe środki chemiczne, czyszczenie alkaliczne i metody mechanicznego czyszczenia w tym szczotek metalowych. Jednakże, powierzchnie te mogą być z powodzeniem czyszczone przy użyciu metod chemicznych środków czyszczących, jeżeli produkty te stosowane są w odpowiedniej konsystencji, na krótki czas przebywania i przy możliwie najniższych stężeniach stosowanych na małych obszarach i na wysokim poziomie stałego nadzoru.

Cienka warstwa powłoki jest czasem obecna na elementach, które nie były wypalane w wysokiej temperaturze. Jest ona szczególnie wrażliwa na środki chemiczne i mycie ścierne. Elementy, które zostały wypalone w wysokiej temperaturze nie posiadają tej powłoki są jednak bardziej podatne na uszkodzenia od uderzen, np. podczas czyszczenia ściernego. Stosowane powłoki są szkliste, przezroczyste, lub barwione o szklistej konsystencji. Wszystkie te powierzchnie są podatne na zniszczenie, charakterystyczne nieprawidłowości odbarwień powierzchni wytwarzanej w piecu można łatwo usunąć stosując delikatne mycie ścierne.

Odpowiednie metody czyszczenia

Chemiczne mycie/ czyszczenie nieszkliwionej powierzchni terakoty i fajansu polega na wykorzystaniu kwasu fluorowodorowego o odpowiednim stężeniu który rozbija krzemiany zapewniające przyczepność zanieczyszczeniom. Do niedawna metoda ta miała złą opinię ze względu na potoczne wykorzystywanie środków chemicznych o zbyt dużym natężeniu i nieprawidłowym sposobie korzystania z nich. Brak wiedzy i słaby proces zarządzania metodami czyszczenia będzie owocował mizernymi efektami, niezależnie od obranej metody.

Chemiczne czyszczenie szkliwionych powierzchni czasem wymaga użycia odtłuszczania alkalicznego przed zastosowaniem środków kwasowych. Dobre wyniki można uzyskać przy niskim stężeniu obu składników czynnych. Na powierzchniach nieoszklonych, ich efektywność jest zwiększona poprzez zmieszanie w trakcie zalegania i/ lub szorowania miejscowego przy użyciu gąbek z tworzywa sztucznego.

Smug można uniknąć przez zastosowanie środków czyszczących nanoszonych gąbką, starannie czyszcząc powierzchnie unikając zacieków w trakcie mycia. Stosowanie środków tiksotropowych pomaga również w zapobieganiu tworzenia się smug. Chemiczne środki czyszczące najlepiej stosować na niewielkich obszarach roboczych od dołu do góry. Skierowane ku górze, lub wilgotne miejsca terakoty są na ogół najbardziej zanieczyszczone zazwyczaj wymagają dwukrotnego mycia.

Na powierzchniach oszklonych, korzystanie z wody (gorącej lub zimnej), detergentów, szczotek z włosiem naturalnym lub nylonowym lub gąbek z tworzyw sztucznych są często efektywne zapewniając nieinwazyjną i bezpiecznę metodę usuwania zalegająych zanieczyszczeń. Czyszczące środki chemiczne zawierające kwas fluorowodorowy mogą być również właściwe, jednak nieodpowiednio użyte mogą rozpuścić małą warstwę powieki szkliwienia. Muszą one być stosowane ze szczególną ostrożnością, aby nie doprowadzić do pozostawienia smug, "trawienia" lub zmatowienia powierzchni.

Mycie powierzchni szkliwionych i nieszkliwionych niejonowym detergentem z gorącą wodą i gąbką będzie skuteczne tylko w przypadku luźno zalegających zanieczyszczeń. Zanieczyszczenia z oszklonych powierzchni z czasem stają sie mocno osadzone w fakturze powłoki. Staje się to niemożliwe do usunięcia. Elementy z powłoką są częściej zanieczyszczone w okolicach łączeń. Takie zabrudzenia mogą czasem zostać usunięte bezjonowym detergentem z gorącą wodą, gąbką i dużym wysiłkiem. Jeśli to nie pomoże konieczne może być zastosowanie czynników alkalicznych.

Podsumowując, sukces czyszczenia elewacji, muru zewnętrznego, terakoty zależy od dobrze wyszkolonych i doświadczonych pracowników oraz stałego nadzoru. Specyfikacja procesu mycia bez względu na to jak dobrze jest napisana, pozostanie tylko słowami, dopóki słowa nie zostaną zamienione w czyn.

Sprawdź naszą ofertę profesjonalnego mycia i czyszczenia, kliknij tutaj.

mycie elewacji Pomorskie, mycie elewacji Słupsk, mycie elewacji Ustka, mycie elewacji Lębork, mycie elewacji Wejherowo, mycie elewacji Gdańsk, mycie elewacji Gdynia, mycie elewacji Sopot, mycie elewacji Koszalin, mycie elewacji Miastko, mycie elewacji Sławno, mycie elewacji Rumia, mycie elewacji Reda, mycie elewacji Tczew, mycie elewacji Chojnice, mycie elewacji Pruszcz Gdański, mycie elewacji Kartuzy, mycie elewacji Kwidzyn, mycie elewacji Puck, mycie elewacji Bytów, mycie elewacji Kościerzyna, mycie elewacji Malbork, mycie elewacji Człuchów, mycie elewacji Sztum, mycie elewacji Koszalin, mycie elewacji Szczecin, mycie elewacji Świnoujście, mycie elewacji Białogard, mycie elewacji Choszczno, mycie elewacji Drawsko Pomorskie, mycie elewacji Goleniów, mycie elewacji Gryfice, mycie elewacji Gryfino, mycie elewacji Kamień Pomorskie, mycie elewacji Kołobrzeg, mycie budynków Koszalin, mycie budynków Szczecin, mycie budynków Świnoujście, mycie budynków Białogard, mycie budynków Choszczno, mycie budynków Drawsko Pomorskie, mycie budynków Goleniów, mycie budynków Gryfice, mycie budynków Gryfino, mycie budynków Kamień Pomorskie, mycie budynków Kołobrzeg